Probleem met verkoop sociale huurwoningen door woningcorporaties

Gepubliceerd op 07/10/2024 05:00 in Binnenland

De verkoop van sociale huurwoningen door woningcorporaties blijft een heikel punt, met gemeenten die steeds kritischer worden. Amsterdam en Utrecht hebben maatregelen genomen om de verkoop van deze huizen te beperken, vanwege lange wachtlijsten voor sociale huurwoningen.

Jaarlijks verkopen woningcorporaties ruim drieduizend leegstaande sociale huurwoningen, wat hen honderden miljoenen euro's oplevert. Dit geld wordt gebruikt voor nieuwbouw, verduurzaming en het toevoegen van huizenbezitters in kwetsbare wijken. Ondanks dat er minder sociale huurhuizen worden verkocht dan voorheen, blijft de praktijk controversieel vanwege protesten van bewoners die vinden dat mensen met een laag inkomen uit de wijk worden verdreven.

Gemeenten zoals Amsterdam en Utrecht zijn van mening dat sociale huurwoningen binnen de corporaties moeten blijven. Amsterdam heeft dit jaar een stop op de verkoop van sociale huurwoningen in bepaalde wijken ingevoerd, terwijl Utrecht een verbod in de hele stad hanteert. Wethouder Dennis de Vries benadrukt het belang van het behouden van sociale huurwoningen in tijden van woningtekort.

De Utrechtse corporatie Woonin is kritisch op de strenge regels en noemt het beleid niet rationeel. Volgens hen kan met het geld van één verkochte huurwoning 1,5 tot twee nieuwe huurwoningen worden gebouwd. Wethouder De Vries betwist deze berekening en benadrukt het belang van het behouden van sociale huurwoningen.

Emeritus hoogleraar woningmarkt Johan Conijn wijst erop dat ondanks de verkoop en sloop van sociale huurwoningen, de voorraad nog steeds stijgt. Hij benadrukt dat het geld van verkochte huurwoningen gebruikt wordt voor nieuwbouw, waardoor de sociale huurvoorraad uiteindelijk toeneemt.

In Utrecht missen de woningbouwverenigingen door de maatregelen ruim 10 miljoen euro dit jaar, wat ze nu lenen. Conijn waarschuwt dat dit geen duurzame oplossing is, aangezien de mogelijkheid om geld te lenen in de toekomst kan opdrogen. Hij stelt dat er een limiet is aan wat de corporaties aankunnen in termen van nieuwbouw, verduurzaming en woningverbetering.